دیدار استقلال خوزستان و استقلال تهران در ورزشگاه شهدای فولاد بار دیگر فرصتی شد تا تعهد اجتماعی فولاد خوزستان فراتر از تعهدات قانونی، به فوتبال استان آشکار شود. شرکتی که بارها، بدون داشتن تعهد قانونی، ورزشگاه اختصاصی که متعلق به هواداران تیم پرطرفدار فولاد است را در اختیار دیگر تیم‌های خوزستانی قرار داده تا مسابقات تعطیل نشود و فوتبال استان لطمه نبیند. این همکاری‌ها مصداق روشنی از هم افزایی اجتماعی است؛ چراکه ورزشگاه شهدای فولاد اساساً برای باشگاه فولاد خوزستان ساخته شده و بهره‌برداری و حفاظت از آن حقی برای هواداران این باشگاه است.
با این حال، اظهارات اخیر مدیرعامل استقلال خوزستان علیه مدیریت فولاد خوزستان، نه‌تنها اقدامی حرفه ای و اخلاقی نبود، بلکه بیشتر رنگ‌وبوی فرافکنی به خود گرفت. در حالی‌که شنیده‌ها حکایت از آن دارد که ورزشگاه غدیر اهواز با اجاره‌ای بسیار پایین—در حدود پنج تا شش میلیون تومان—در اختیار باشگاه استقلال خوزستان قرار گرفته و حتی منابعی نیز برای تعمیر و بازسازی آن در اختیار این باشگاه قرار گرفته، با وجود این شرایط، مدیریت باشگاه نتوانست از این فرصت استفاده کند و زمین غدیر همچنان در وضعیتی نامناسب باقی ماند. در چنین شرایطی، طبیعی بود که بار دیگر فولاد خوزستان برای حفظ شأن فوتبال استان وارد عمل شود.
انتظار می‌رفت مدیریت استقلال خوزستان به‌جای حمله به شریک همیشگی فوتبال استان، شجاعانه درباره چرایی ناکامی در ساماندهی ورزشگاه غدیر پاسخگو باشد. چرا این زیرساخت که باید پشتیبان فوتبال خوزستان باشد، به دلیل ضعف مدیریتی همچنان بلااستفاده مانده و بار همه مسابقات به دوش یک ورزشگاه افتاده است؟ چرا منابع و حمایت‌هایی که برای غدیر در نظر گرفته شد، به نتیجه نرسیده است؟
نقد منصفانه و مطالبه‌گری سازنده بخشی از اخلاق حرفه‌ای است، اما انتقال بار مسئولیت به دیگران، نه مشکلات را حل می‌کند و نه اعتماد هواداران را جلب. امروز بیش از هر زمان دیگر، فوتبال خوزستان نیازمند همدلی و مدیریت کارآمد است. باشگاه‌های استان باید به جای رویارویی رسانه‌ای، از ظرفیت‌ها برای حل مشکلات ریشه‌ای استفاده کنند. فولاد خوزستان با همه فشارها، سهم خود را ادا کرده است؛ اکنون نوبت دیگر مدیران است که پاسخ دهند چرا ورزشگاه غدیر به جای نماد فوتبال اهواز، به نماد فرصت‌های از دست رفته تبدیل شده است.
