در روزگارانی که دشمنان این سرزمین، امید بسته‌اند به سستی اراده‌ها، ایران بار دیگر در آستانه‌ای ایستاده است که مردانش نه با کلمات، که با خون خویش، وفاداری به وطن را معنا کردند. خبر جان‌باختن دلیرمردان غیور در حمله‌ای ناجوانمردانه، نه تنها وجدان یک ملت را به تپش واداشت، بلکه چهره حقیقی دشمن را برای همگان عیان کرد: دشمنی که از «دفاع» می‌هراسد، و از «وحدت» بیشتر.
اما در تاریخ این سرزمین، هیچ شبی آن‌قدر تاریک نبوده که سپیده در پی‌اش نیاید. آن‌گاه که تیرها بر سینه فرزندان ایران نشست، قلب این ملت محکم‌تر تپید. آن‌گاه که دشمن خیال کرد با گرفتن جان عزیزان، امنیت ما را سست خواهد کرد، ما پیمان خون بستیم که در مسیر شهیدان، پرچم اقتدار را افراشته نگاه داریم.
فرزندان رشید این ملت، درسی را که از مکتب عاشورا آموخته‌اند، در میدان عمل معنا می‌کنند. در جان‌فشانی امروز، آموزه‌های امام خمینی (ره) و هدایت‌های حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی، تجلی یافته‌اند؛ آنجا که شهید، فقط یک فرد نیست، بلکه مبدأ یک راه است؛ راهی که از میان آتش می‌گذرد، اما به فروغ می‌رسد.
ایران، این سرزمین هزاران شهید، از دفاع مقدس تا مدافعان حرم، امروز بار دیگر، شاهد ایستادگی است. آنان که به زمین افتادند، ستارگان آسمان ما شدند. آنان که رفتند، راه را روشن‌تر کردند. خون این شهیدان، نه تنها سرمایه تاریخ ماست، بلکه نشانه‌ای است برای فرداها؛ برای نسلی که باید بداند امنیت، ارزانی نیست، و عزت را باید پاس داشت.
دشمنان ایران بدانند؛ ما انتقام این خون‌ها را خواهیم گرفت، با صلابت. و اقتدار به اذن الله.
ما داغداریم، اما زنده‌ایم؛ محکم، مصمم، و آماده‌تر از همیشه.
در برابر این جنایت، این ملت یکپارچه است. از هر قشر، از هر سن، از هر جغرافیا، فریاد بلند است که: ایران زنده است، چون فرزندانش مردانه ایستاده‌اند. و آینده از آنِ ملتی‌ست که به‌جای تردید، انتخاب کرده‌اند که بایستند—حتی اگر به بهای جان باشد.
