در خط مقدم بقا و تعالی؛ فولاد خوزستان چگونه از دل بحران، الگو ساخت؟

چهار سال اخیر، برای بسیاری از صنایع ایران، میدان آزمونی سخت بود؛ میدان تحریم، بی‌ثباتی بازارها، جهش هزینه‌ها، نوسانات سیاستی و در رأس همه، محدودیت‌های سنگین انرژی. اما در همین میدان پرخطر، شرکت فولاد خوزستان، با مدیریتی پیوسته و عقلانی، نه‌تنها از پای درنیامد، بلکه به یکی از معدود شرکت‌هایی تبدیل شد که توانست هم‌زمان تاب‌آوری، سرمایه‌گذاری و توسعه را در کنار هم پیش ببرد.
چالش‌ها اندک نبودند:
شرکتی که دو بار به‌صورت مستقیم در فهرست تحریم وزارت خزانه‌داری ایالات متحده قرار گرفت؛ شرکتی که در مجموع چهار سال اخیر، بالغ بر ۲.۵۵ میلیون تن از تولید خود را به دلیل ناترازی برق از دست داد؛ شرکتی که فقط در سال ۱۴۰۳، با خسارتی معادل ۴۴۱ میلیون دلار ناشی از محدودیت انرژی مواجه شد.
اما حاصل این چالش‌ها، سکون یا فرسایش نبود. بلکه راهیابی مداوم فولاد خوزستان به لیست شرکت‌های برتر صادراتی ایران، حفظ سهم ۲۰ درصدی در بازار آهن اسفنجی، تملک معادن راهبردی در زنجان و جازموریان، و آغاز پروژه‌های نیروگاهی با ظرفیت بیش از ۱۳۰۰ مگاوات بود؛ اقدامی که نه‌فقط در سطح شرکت، بلکه در سطح سیاست‌گذاری صنعت فولاد کشور بی‌سابقه محسوب می‌شود.
فولاد خوزستان تنها در یک سال گذشته، موفق شد:
بیش از ۹۹۷ هزار تن صادرات در سال ۱۴۰۳ ثبت کند؛
سهم ۴۶.۴ درصدی بازار تختال را در فروردین ۱۴۰۴ به دست آورد؛
رکورد فروش و تولید ماهانه را در فروردین بشکند؛
و با ثبت کاهش ۵۰ درصدی مصرف آب به ازای هر تن فولاد، یکی از پایدارترین مدل‌های تولید صنعتی کشور را به نمایش بگذارد.
اما آنچه این دستاوردها را استثنایی می‌سازد، نه صرفاً عددها، بلکه زمان و زمینه‌ای است که در آن به دست آمده‌اند. در فضایی که بسیاری از صنایع، مسیر انفعال یا انجماد را در پیش گرفتند، مدیریت فولاد خوزستان به جای تسلیم، منطق «پیشروی در شرایط خصمانه» را برگزید؛ همان منطقی که امروز نیاز اقتصاد ملی است.
شرکتی که می‌توانست به‌راحتی به دام رکود بیفتد، امروز نماد حکمرانی هوشمندانه صنعتی در تراز ملی است. حفظ جایگاه، توسعه زیرساخت، تعهد به مسئولیت‌های اجتماعی، و حرکت به سمت فناوری‌های نو مانند فولاد سبز و استفاده از هیدروژن، گواهی روشن است بر اینکه مدیریت راهبردی نه یک شعار، بلکه یک امکان واقعی در شرایط ایران است.
اکنون، فولاد خوزستان تنها یک شرکت نیست؛ نماد تجربه‌ای موفق از عبور از بحران است. تجربه‌ای که می‌تواند نقشه راه بسیاری از بخش‌های اقتصاد باشد: نه با تکیه صرف بر منابع، بلکه با تکیه بر چشم‌انداز، ظرفیت انسانی، و شجاعت تصمیم‌گیری.
این تجربه، باید دیده شود. نه برای ستایش، بلکه برای الگوسازی.